Bir elimiz hep Antakyamız’ın üzerinde olacak…

https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/hakan-atis/bir-elimiz-hep-antakyamizin-uzerinde-olacak-6925407

(02.04.2023)

Hakan Atis

Deprem’den önce OGR’nin seçme etabı Cape2Rio’nun bitiş noktası Brezilya’da bulunduğu için felaketten şans eseri uzak kalan genç yelkencimizin babası, yıkıcı sarsıntıya Arsuz’daki yazlıklarında yakalandı. Levent Mıstıkoğlu, enkazdan kendi çabalarıyla kurtuldu. Ancak yakınlarından yaşamlarını yitirenler oldu.

Ezgim Mıstıkoğlu, İskenderun Yelken Kulübü’nde 9 yaşında başladığı sporculuk yaşamında kendisine uzun vadeli bir rota çizdi. Hedefinde önce Türkiye’de ardından dünyada sportif başarılara imza atmak vardı. Bu doğrultuda optimist ve laser sınıflarında tecrübe kazanıp yarışmalarda çeşitli dereceler elde etti. Lise eğitimi sırasında yat sınıfına geçti. Bu aşamadan sonra dünyaya açılma stratejisini uygulamaya başladı. Üniversite eğitimine Hollanda Maastrich Üniversitesi Psikoloji ve Nöröbilim Fakültesi’nde devam eden Ezgim, ülkede düzenlenen yarışlara düzenli olarak katılıyor. Bunun yanı sıra üniversitesinde yelken takımının eğitmenliğini yapıyor. Bulduğu her fırsatı değerlendiriyor. Ayrıca yelkenciliğin en zorlu açık deniz yarışlarından olan Ocean Globe Race için attığı adımlarla da kariyerine yön veriyor.

İlk adım…

Geçtiğimiz yıl yelkencilik özgeçmişini OGR yönetimine gönderen gencimiz, başarılı sporculuk yaşamı nedeniyle seçmelere davet edildi. Ekim ayında takım üyeleriyle birlikte Cagliari’den Menorca’ya hiç durmadan yelken yaptı. Ekip 12 kişiden oluşuyordu. Sadece üç kişi seçildi. Ezgim Mıstıkoğlu, bunu başaranlardan biri oldu. Özellikle dümen tutuşu ve trimi ( yelken ayarları ) beğenilen mavi yürekli denizcimiz bu aşamanın ardından Cape Town’dan Rio’ya uzanan okyanus geçişinde adeta bir daha sınandı. Üstelik o etapta Vendee Globe’de adını dünyaya duyuran ünlü İtalyan yelkenci Vittorio Mallingri ve oğlu Nico’da bulunuyordu.

Ezgim, böylece 7 İtalyan, 1 Fransız, 1 Amerikalı ve Cape2Rio’ya katılan tek Türk olarak okyanusu geçti. Bu süreç 22 gün sürdü. Toplam 16 teknenin katıldığı yarışı 4’ncü bitirdiler. IRC rating sıralamasında overall’a göre 5’nci sayıldılar. Önümüzdeki haftalarda Lizbon’da antrenmanlar başlayacak. Haziran ayında ise Portekiz’deki performanslar esas alınarak Ocean Globe Race 2023’e kimlerin katılacağı belirlenecek. Ezgim Mıstıkoğlu, seçilenlerin arasında olmak için tüm gücüyle mücadele edecek. OGR, Eylül’de başlayacak, gelecek yılın Nisan ayında sona erecek. Start ve finish noktası Avrupa’da olacak. Hangi kentlerin seçileceği ise önümüzdeki günlerde belirlenecek.

Unutulmaz acı…

Türkiye’yi derinden etkileyen depremin önemli oranda yıktığı Hatay’ın Antakya İlçesi’nde doğup büyüyen genç sporcumuz, son haftalarda adeta hüzünle sevinç arasında gidip geliyor. OGR seçmeleri için coşkulu bir süreç yaşarken çocukluğunun geçtiği sokaklarda yaşanan dramlar nedeniyle hüzün duyuyor. Ezgim, yaşadığı süreci anlatırken şunları vurguluyor:’’ Cape2Rio nedeniyle annemle benimle Brezilya’da bulunuyordum. 4 Şubat günü annem Türkiye’ye, ben Maastrich’e hareket ettim. 5 Şubat gecesi Hollanda saati ile 4 dolaylarında uyandım. Telefonuma bakarken birden babamdan gelen o korkunç mesajı gördüm. Deprem olduğunu söylüyordu. Hemen aradım ve sesini duydum. Sonradan öğrendim ki Arsuz’daki evimizin enkazından güçlükle kurtulmuş. Bir başka enkazın altından da amcasının oğlunu elleriyle çıkarmış.

Annem, Rio’dan Frankfurt üzerinden Türkiye’ye dönecekti. Uçağı rötar yapınca Almanya’daki kuzenimin yanında birkaç gün dinlenmeye karar vermiş. Bu nedenle evimize şans eseri dönmemiş. Öğretmenlerim, sınıf arkadaşlarım, komşularımız ve bazı aile büyüklerimizin ne yazık ki ölüm haberlerini aldım. O günlerde üniversiteler tatil olduğu için çocukluk arkadaşlarımın hepsi Antakya’da bulunuyordu. Doğduğum toprakları bırakırken her şey yerli yerinde idi. Şimdi doğup büyüdüğüm evimiz ağır hasarlı, yıkılacak.

Orada yetişen gençler olarak elimizden ne geliyorsa yapacağız. Annem ‘Antakya yıkıldı ancak yok olmadı’ demişti. Evet, kültürü ve değerleriyle yok olacak bir yer değil. Türkiye’de yaşayalım veya yaşamayalım, bir elimiz hep şehrimizin üzerinde olacak. Yetişmiş olduğum İskenderun Yelken Kulübü’nün sporcularına ve üyelerine de geçmiş olsun temennilerimi iletiyorum. Yaşamlarını yitiren tüm yurttaşlarımıza rahmet, ailelerine sabır ve başsağlığı diliyorum.’’

Değerli okurlar, bu sözlere ben de yürekten katılıyorum. Ulus olarak acımız büyük, sözün bittiği yerdeyiz. Bu haftalık noktalıyorum. Maviliklerde olan tüm denizcilerimizin pruvası neta, rüzgar kolayına olsun. Esen kalın.